miércoles, 6 de febrero de 2008

...Tras la que no vendrá la calma.


Quand Jupiter alla se faire entendre ailleurs
La belle ayant enfin conjuré sa frayeur
Et retrouvé tout son courage
Rentra dans ses foyers, faire sécher son mari
En m'donnant rendez-vous les jours d'intempérie
Rendez-vous au prochain orage.
À partir de ce jour j'n'ai plus baissé les yeux
J'ai consacré mon temps à contempler les cieux
À regarder passer les nues
À guetter les stratus, à lorgner les nimbus
À faire les yeux doux aux moindres cumulus
Mais elle n'est pas revenue.
Quien me diga a qué canción le recuerdan estas estrofas se lleva un gallifante. Es la historia de amor más bonita que se ha escrito...

3 comentarios:

Anónimo dijo...

Lo que son las estrofas no me recuerdan a nada porque no entiendo ni papa. Y la musiquita, no me preguntes porque, me recuerda a Calamaro.


Nos vemos en cinco dias!!

Laura dijo...

Ola dulce Sara. Estiven inconectada (que non desconectada) durante bastante tempo así que acabo de enterarme de que existía este novo recuncho en internet.
Eu creo que elixiría ser bongosero en la habana debido a esa gran pasión cubana,pero gustame a túa elección. ME encanta Irlanda e tamén os bares, así que creo que esto me gustará.
Tamén me acabo de enterar da túa inminente viaxe ao sur, da que por certo, me alegro moito. Vou tomar nota do teu hotel e todo iso, e en uns días digoche algo sobre o que vai investigando que me pareza apropiado para ti :)
Encantame pensar na idea dunha visita guiada polos Alcazares, aínda que se son sincera, xa estou ata a coronilla de visitalos, pero seguro que a túa presencia me mudará enormemente a perspectiva.
Ata ese momento moitos biquiños.

Anónimo dijo...

A mi nada me recuerda a nada...aunque bueno ya sabes que yo soy una inculta de tu música :P
Joder tengo ganas de verte...aver si volvemos de vacaciones post-exams y quedamos.
Un besazo enorme!! Te quiero!!

Bu